Σπήλαιο Πετραλώνων-Petralona Cave

Το σπήλαιο έγινε γνωστό για τα παλαιοντολογικά και παλαιοανθρωπολογικά του ευρήματα ήδη από το 1960, μετά την τυχαία ανακάλυψη σε αυτό από τον κάτοικο των Πετραλώνων Χ. Σαρρηγιανίδη, του περίφημου απολιθωμένου ανθρώπινου κρανίου. Η αξία του ευρήματος και η μοναδικότητά του έδωσαν αφορμή σε μια σειρά εργασιών μέσα και έξω από το σπήλαιο. Το 1968 και την περίοδο 1974-1988 διενεργήθηκαν ανασκαφές στο σπήλαιο από τον (παλαιο)ανθρωπολόγο Άρη Πουλιανό.

Στις δημοσιεύσεις του Πουλιανού για το σπήλαιο γίνεται λόγος για λίθινα και οστέινα εργαλεία, ο προσωρινός όμως χαρακτήρας των δημοσιευμάτων δεν μας δίνει μια σαφή εικόνα τους. Τα ευρήματα οπωσδήποτε είναι σπουδαιότατα και αποτελούν τις πρώτες μαρτυρίες κατοίκησης του ελληνικού γεωγραφικούχώρου.

Από ανθρωπολογικής άποψης το απολιθωμένο κρανίο είναι σπουδαιότατο εύρημα, όμως δεν υπάρχει ομοφωνία των ειδικών για την χρονολόγησή του και για την αξιολόγησή του. Οι κύριες απόψεις αποκλίνουν σημαντικά και το κρανίο θεωρείται ως ανήκον σε άνθρωπο που έζησε περίπου 700.000 χρόνια πριν από σήμερα κατά την μία και περίπου 200.000 χρόνια πριν από σήμερα κατά την άλλη.

Δυστυχώς δεν διαφαίνεται κάποιος συμβιβασμός ούτε προδιαγράφεται κάποια προσέγγιση μεταξύ των ειδικών και το εύρημα παραμένει ανεκμετάλλευτο ανθρωπολογικά και αρχαιολογικά. Είναι επιτακτική η ανάγκη να δοθεί μια αξιόπιστη απάντηση για την αξιολόγηση των σημαντικότατων ευρημάτων του σπηλαίου των Πετραλώνων.

The cave was known for its paleontological and paleoanthropological of findings since 1960, after the accidental discovery in that the resident Petralona H. Sarrigianidi, the famous fossilized human skull. The value of finding unique and gave rise to a series of tasks inside and outside the cave. In 1968 and the period 1974-1988 were carried out excavations in the cave by the (old) Paulianos Martian anthropologist.

The publications Poulianos to the cave talk of stone and bone tools, but the temporary nature of the publications did not give us a clear image. These findings are certainly numbers and are the first evidence of occupation of the Greek geographical area.

From the anthropological point of view the fossilized skull is very important finding, but there is no consensus of experts for dating and evaluation. The main views diverge significantly and the skull is considered as belonging to a man who lived some 700,000 years ago during one about 200,000 years ago during another.

Unfortunately it appears a settlement or a prescribed approach between experts and finding untapped archaeological and anthropological. It is imperative to give a reliable answer for the evaluation of important finds in the cave of Petralona.

 

Αρχαία Όλυνθος-Ancient Olinthos

Olynthus, son of Heracles, was considered the mythological founder of the town. The South Hill bore a small Neolithic settlement; was abandoned during the Bronze Age; and was resettled in the seventh century BC. Subsequently, the town was captured by the Bottiaeans, a Thracian tribe ejected from Macedon by Alexander I. The town of Olynthus remained in their possession until 479 BC. In that year the Persian general Artabazus, on his return from escorting Xerxes to the Hellespont, suspecting that a revolt from the Great King was meditated, handed the town over to Kritovoulos from Toroni and to a fresh population consisting of Greeks from the neighboring region of Chalcidice (Herod. viii. 127). Though Herodotus reports that Artabazus slaughtered them, Boetiaeans continued to live in the area.In 432 King Perdiccas II of Macedon encouraged several nearby coastal towns to disband and remove their population to Olynthus, preparatory to a revolt to be led by Potidaea against Athens . 

Ολύνθος, γιος του Ηρακλή, θεωρήθηκε ο μυθολογικός ιδρυτής της πόλης. Στο νότιο λόφο έφτιαξε ένα μικρό νεολιθικό οικισμό. Εγκαταλείφθηκε κατά τη διάρκεια της Εποχής του Χαλκού,και ξανακατοικείτε κατά τον έβδομο αιώνα π.Χ.. Στη συνέχεια, η πόλη κατακτήθηκε από τους Βοττιαίους, μια Θρακική φυλή διογμένη από τον Μακεδόνα  Αλέξανδρο Ι. Η πόλη της Ολύνθου παρέμεινε στην κατοχή τους μέχρι το 479 π.Χ.. Τη χρονιά εκείνη ο στρατηγός των Περσών Artabazus, κατά την επιστροφή του, από τη συνοδείατου  Ξέρξη στον Ελλήσποντο,  υποψιάζόμενος  επανάσταση από τον Μεγάλο Βασιλέα σκέφτηκε και παρέδωσε την πόλη στον Κριτόβολο από Τορώνη και με το  νέο πληθυσμό να  αποτελείται από Έλληνες από την γειτονική περιοχή της Χαλκιδική . Αν και ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Artabazus τους έσφαξε, οι Βοττιαίοι συνέχισαν να ζούν στην περιοχή.
Το 432 ο βασιλιάς Περδίκκας Β 'της Μακεδονίας ενθαρρύνει διάφορες κοντινές παράκτιες πόλεις για να διαλύθουν και να μεταφερουν τον πληθυσμό τους στην Όλυνθο, προετοιμάζοντας  μια επανάσταση που θα καθοδηγείται από τη  Ποτίδαια εναντίον της Αθήνας.